Beyaz diş kendini bulma sürecindeydi. Yılların ona kazandırdığı olgunluğa ve döküldüğü kalıbın acımasız katılığına karşın kişiliğinin gelişimi devam ediyordu.İçinde birtakım tuhaf duygular,alışık olmadığı dürtüler uç vermeye başlamıştı.Davranışlarına yön veren eski kurallar değişiyordu.Eskiden huzuru sever,huzurunun kaçmasından ve acı çekmekten nefret ederdi,dolayısıyla davranışlarını da buna göre düzenlerdi.Oysa şimdi durum farklıydı.İçinde gelişen yeni duygular yüzünden tanrısının uğruna sık sık huzurunun kaçmasına ve acıya katlanır olmuştu. Örneğin sabahın erken saatlerinde çevreyi dolaşıp yemek aramak ya da kuytu bir köşeye çekilip yatmak yerine tanrısının yüzünü görebilmek umuduyla kulübenin önündeki iç karartıcı merdivenlerin başında saatlerce bekleyebilirdi. Geceleri tanrısı eve döndüğünde parmaklarının dostça dokunuşunu hissetmek ve sevgi dolu sözcükler duyabilmek uğruna karın içine yattığı sıcak çukurundan vazgeçebilirdi. Dahası,tanrısının yanında olabilmek,birlikte şehre gidebilmek ya da onun tarafından okşanabilmek için en sevdiği şeye,ete bile boş verebilirdi.
Sayfa 251Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.