1923 yılında Peyami Safa tarafından yazılan ve ona ilk edebi şöhretini kazandıran romanı olarak kabul edilen Sözde Kızlar eserinin yorumuyla geldim. Öncelikle size kitabın konusundan bahsetmek istiyorum kısacık. Mebrure karakteri yunan saldırıları sırasında kaybolan babasını arayan bir genç kız olarak çıkıyor karşımıza. İstanbul'a geliyor ve uzaktan akrabalarının yanında babasını aramaya devam ediyor. Bu süreçte evde birlikte yaşadığı insanlar ile olan çatışmalarını okuyoruz. İstanbul artık eskisi gibi değildir. Kadınları özenti hayatlar yaşarken erkekleri de bir o kadar gevşemiş bir şekilde gören Mebrure onun yaşam tarzına ters gelen bu anlayışta insanların arasında oradan oraya savrulur. Mebrure'ye evin erkeği Behiç tarafından kirli tuzaklar kurulur onun namusuna göz dikilir. Kısacası ailecek onu kendileri gibi yapmaya karar verirler. Bakalım Mebrure bu özenti ve bayağılaşmış insanların arasında kendi gibi kalabilecek mi? Peyami safa bildiğiniz üzere doğu-batı çatışmalarını konu edinen bir yazarımız. Toplumun ahlaki değerlerinin çöküşünü de ele alan bir yazar. Bu eseri okurken yeşilçam filmi izler gibi merakla çevirdim sayfaları. Peyami Safa'nın her kitabında benzer olaylar olsa da vurgu yaptığı ve eleştirdiği noktalardan hiçbir eserinde uzaklaşmaması güzel bence. Sürekli başka düşünceleri yazıp savunsaydı gerçekçi ve bu kadar önemli bir yazar olamazdı. Şunu da eklemek istiyorum İnsanları iyi analiz eden bir yazar. Yarattığı kahramanlar fazla uçuk görünse de o dönemi baz alarak düşündüğümüzde çok başarılı. Kitap edebi yönden beni tatmin etmese de akıcı sade bir üslupla yazıldığı için keyif verici bir okuma yaşadım. Herkese de tavsiye ediyorum Mebrure'nin sonunu hepiniz merak ettiniz değil mi? herkesleşecek mi? O nefret ettiği yaşam tarzının içinde boğulacak mı? okuyunca göreceksiniz. Herkese keyifli okumalar diliyorum kitapla kalın.

Sözde KızlarPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 20219bin okunma

·

1.217 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.