Okuduğum ilk eseri , aslında " de ki işte" ye niyet etmiştim ama olmadı nasip artık. Kendine has bi yazım anlayışı var. Biraz bakındım bu stil Japon edebiyatı kökenli 'haiku' imiş. Haiku'nun temel özellikleri olarak okuyanın kendi tecrübesiyle tamamladığı bitmemiş, açık metin karakteri de gösterilebilir. Metinde her şey söylenmezken duygular nadiren isimlendirilir ve bunların şiirde yer alan somut şeyler ve bağlamdan çıkarılmaları lazım gelir. Aruoba bu türün Türk edebiyatındaki temsilcisiymiş.
Meşe Fısıltıları eserinde de aynı türde şiirler görmekteyiz.
Klasik usul ve serbest şiirle haşır neşir olan bana tuhaf gelse de bir süre sonra alışılıyor.