Okuduğumuz kitapların bir ruhu vardır. Ayrı bir iklimi ve mevsimi de... "Yaşanmayacak Kadar Güzel"in ise mevsimi kış, ruhu hüzünlü, kederli bir o kadar mücadeleci fakat kırgın ve isyankar. Zira yazıları daha öncede okumuştum fakat yeniden okumak bana çok daha başka hissettirdi. Nitekim sevinçleri, mutlu hatıraları yazıp, anlatmak kolaydır. Ancak hayat karşısında alınan yaraları ve çaresiz kalışları yazmak ve bunu başkalarıyla paylaşmak çok az kişinin gösterebileceği bir cesarettir. Öyle ki Gökhan Bey, yaşadığı onca hüzünlere, başından geçen zorlu imtihanlara, yaralarına, ayrılıklarına rağmen yine de biz okuyucularına küçük bir pencere açıyor ve tıpkı gecenin karanlığında yıldızları gösterir gibi hayat yolculuğumuzda da asla vazgeçmeyerek devam etmemizi öğütlüyor. Bunu ise kulağa alışılagelmiş sözlerle ya da gerçeklikten uzaklaşarak yapmıyor. Bilakis dünyanın acımasız olduğunu her defasında vurgulayarak yapıyor. Belki bunu diğer psikologların kullandığı dile nazaran tuhaf karşılayabilirsiniz. Zira ilk kez Gökhan Bey'in kalemini okuyanlar fazla melankolik bulabilirler. Fakat kendi adıma şunu net olarak yazabilirim ki kalemini de kitaplarını da başka kılan kullandığı bu üslup. Ayrıca Kemal Sayar da takdimin de bunu açıkça ifade ediyor. Son olarak dünyada yalnız olmadığımızı hissettiren ve yaralarımızdan bir gün çiçeklerin mutlaka açacağına bizleri inandıran bu güzel kitabı okumanızı tavsiye ederek, iyi okumalar dilerim.

Yaşanmayacak Kadar GüzelGökhan Ergür · Profil Kitap · 2023135 okunma

·

297 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma