Yaşam, “Tüm acılar bitti,” derken ruh, biten tek şeyin yaşama hevesi olduğunu çok iyi bilir…
Her cümlesiyle hüzün kokan bir kitaptı ama çok beğendim. İlk kez bu kadar anlamlı, insanı düşündüren, en az bir cümlesinde kendinizi bulacağınız bir kitap okuduğumu düşünüyorum. Genel olarak fantastik, gerçeği yansıtmayan kitaplar okumayı seven biriyim ancak bence ara sıra böyle depresif, hüzün dolu kitaplar okumak gerekli. İnsanın içini acıtsa da gözünü açıyor, gerçekleri tek tek yüzüne vuruyor her cümlesinde.
Aynı zamanda insanın mükemmel bir varlık olmadığını, bazen düşebileceğini ve hatta düştüğü yerde kalabileceğini, bazı zorlukların üstesinden gelemeyeceğini ve tüm bunların çok normal olduğunu vurguluyor. Bu kısmını çok beğendim gerçekten. Çünkü nedense hep mükemmel olmaya çalışıyoruz. Acılardan kaçmaya çalışıyoruz. Ama insan kusurlarıyla, acılarıyla, yaralarıyla insandır… Bunu unutuyoruz…
Tavsiye ediyorum. İnsanın yaralarını hem kanatan hem de saran bir kitap…