Öyle ya, ağlamadan eksilmiyor, eskimiyordu acı. Ağlamak o taştan acının üzerine pat pat vurmasıydı insanın. O taştan acıya vurup, toprakta yeniden hayat bulmasıydı.
Sayfa 351 - Artemis yayınlarıKitabı okudu
·
612 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.