Dostoyevski şiir gibisin!
ılık, düzensiz bir soluk yüzünde dolaşıyor ve tüm varlığı, duyduğu aşkla sarsılıyordu;
sıcak gözyaşları alev gibi yanan yanağını daha da yakıyordu ve aniden dudaklarında uzun, tatlı bir öpücük hissediyordu; sonra hayatının bitmek bilmez bir azap içinde kıvrandığını hissediyordu;
yüzyıllardır onun etrafında dönen tüm var oluş, tüm dünya durmuş ve yerini bin yıllık bir geceye bırakmış gibiydi…
·
96 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.