“Epigenom kavramsallaştırması, asırlardır süren semeresiz doğa-kültür/gen-çevre dikotomisini kırmayı sağlamıştır.
Genomun en bariz özelliği çevresinden gelen sinyallere karşılık vermesi olduğuna göre, gelişimsel tesirlerin genetik ve çevresel kategorilere ayrışması anlamsızdır.
Benzer şekilde gene çevre mefhumu doğal dinamikler içerdiğine göre, doğal (biyolojik) etkenler kültürel olanlarla iç içedir.“
-Esra Kartal Soysal, Gen Ötesi- İnsan Sonrası/Epigenetik Felsefesine Giriş, Ketebe Yayınevi, syf: 230