Kitabın ön sözünde söylenene göre yazar şimdiye kadarki eserlerinde açık ismini kullanmamış. İlk defa eserinde ismini açık olarak kullanmış. Daha doğrusu kendine hitaben ama bir yabancıyı anlatmış gibi yazmış. Bir aynanın karşısına geçip direk kendi gözlerinin içine bakarak konuşmak gibi. Ama o gözlere baktığında bir başkasını görür gibi. İçinde yaşayan diğer kişiliklerle konuşmak gibi. İçerisinde çok fazla ''ben'' olan bir kitaptı ve bu kendini arayan, kendini sorgulayan, kendisi ile mücadele içerisinde olan kişilerin cümlelerine hep ilgi duymuşumdur.
