verve
@mermermerve
kitap günlüğüm
bende oralarda bir yerlerdeydim, 30 Ağustos 1992
544 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bana öyle geliyor ki insan da tıpkı kale gibiydi. Özgürlüğünü kazanabilmek amacıyla tüm duvarlarını yıkıyor ama böyle yaparak göğünde yıldızlar görünen savunmasız bir harabe haline geliyordu. Hal böyle olunca, var olmama sancıları başlıyordu.
Yasaklıyorum sorgulamayı! Susuzluğu gideren bir yanıt bulmayacağımızı bildiğimiz halde eşeleyip durmayı! sorgulayan kişinin aradığı, her şeyden çok dipsiz bir uçurumdur.
Hayatı, yaşamayı tercih edebileceği kadar kendine ait miydi hala?
Okur Takip Önerileri
Kendini kesmek, yok olmak, yatıp bir daha kalkmamak, kendini uzay boşluğuna fırlatmak istiyor. Kendinden nefret ediyor, kendine acıyor; kendine acıdığı için kendinden nefret ediyor. "Artık git" diyor. "Artık gitsen iyi olur."
Sıklıkla yaşadığını değil, sadece var olduğunu hissediyor; kendisi günleri geçirmiyor da günler onun üstünden geçiyor.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
Bir kitap okudu
O sadece ölümünün düşündüğünden daha erken olacağını biliyordu. Ama bu, mutluluk yılları yaşamadı, mutlu bir hayatı olmadı demek değil.
Ailesi olmayınca her rüzgarda başka yöne savrulan bir kağıt parçasıydı.
Uğraşmıştı, hayatı boyunca hep uğraşmıştı. Başka biri olmaya, daha iyi biri olmaya, kendini arındırmaya çalışmıştı. Ama olmamıştı. Bir kere kararını verdikten sonra kapıldığı umut kendisini bile şaşırtmıştı: Kendisini kurtaracak olan yine kendisiydi.
Kişinin fikrini değiştirmesindense kendine belletilenlere inanması hep daha kolaydır.
O kadar yalnız ki bazen bir tomar kirli çamaşır gibi göğsüne çöküyor yalnızlığı.