Hermann Graebe'ın yeminli ifadesi:
İnanlar hiç bağırıp çağırmadan ya da ağlamadan üzerlerindekilerini çıkarıyorlar, aileler birbirlerine sokuluyorlar, birbirlerini öpüyorlar, vedalaşıyorlar ve hendeğin yakınlarında duran yine eli kamçılı başka bir S.S.in vereceği emri bekliyorlardı. Orada kaldığım on beş dakika içinde hiç kimsenin yakındığını ya da merhamet dilendiğini görmedim...
Beyaz saçlı ihtiyar bir kadının kucağında bir yaşında bir çocuk vardı. Çocuğun kulağına şarkı söylüyor, çocuğu gıdıklıyordu. Çocuk kıkır kıkır gülüyordu. Annesi ile babası, gözlerinde yaşlar, çocuğa bakıyorlardı. Babası da on yaşındaki oğlunun elinden tutmuş, ona alçak sesle bir şeyler söylüyordu; çocuk gözyaşlarını tutmaya çalışıyordu. Babası göğü gösterdi, çocuğunun başına vurdu ve ona bir şeyler söyledi..."
(...)
Toprak yığınının arkasına gitıim ve muazzam bir mezarla karşılaştım. İnsanlar üst üste yığılmışlardı. Yalnızca başları görünüyordu. Hemen hemen hepsinin yüzlerinden akmakta olan kanlar omuzlarına kadar yayılıyordu. Kimileri hala kıpırdanıyordu. Kimileri kollarımı oynatıyor ve başlannı sallayarak hala yaşadıklannı belli ediyordu. Hendeğin hemen hemen üçte ikisi dolmuştu. İçinde bin kadar insan bulunduğunu tahmin etıim. Ateş eden adama baktım. Bir S.S.'di. Hendeğin köşesine oturmuş bacaklarını sallıyordu. Dizlerinin üzerinde bir makineli tüfek vardı ve sigarasını içiyordu. insanlar çınlçıplak hendeğe indiler. Hendekte yatanların başlarına basa basa S.S.'in gösterdiği yere kadar gittiler. Ölü ya da yaralı olanlann Üzerlerine uzandılar. Kimileri hâlâ yaşamakla olanlann başlannı okşadı ve alçak sesle bir şeyler söylediler. Sonra makineli tüfek sesi işittim. Hendeğe baktım. Vücuılarım çırpındığını, ya da başlarının öndekilerin üzerinde hareketsiz yattığını gördüm'. Boyunlarımdan kanlar akıyordu. Arkadan öteki grup geliyordu. Hendeğe indiler, önceki kurbanlann üzerine uzandılar ve öldürüldüler." Ve grup grup böylece devam edip gitti.
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.