"Giderek korkunç bir Türkiye özlemi kapladı beni. Her şeyi özlüyordum. İstanbul'dan gelen gazeteleri okudukça, olayların dışında kalmış olmak duygusu içimi burkuyordu. Sanki bir trenin bol ışıklı lokantasında otururken birdenbire dışarı itilmiş ve karanlık bozkıra düşmüştüm. Gittikçe uzaklaşan cıvıl cıvıl trenin ışıklarını izliyordum.
Sanatımın, varlığımın, müziğimin ve edebiyatımın kökleri oradaydı.
Ben oraya aittim.
"Dönelim! "diye tutturdum."
Sayfa 199Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.