Öyleyse dinle ey şems! Ben seninle tutuldum.
Nehârda gâyem biter diye senin varlığına tutundum.
Nûrum dindi, garbtan indim, yutkundum.
Nârın yaktı beni, batsamda doğuşunla avundum.
Ben ki bir garip kul, aşkınla muzdarip.
O aşk ki, bir sende, bir bende acayip.
Tasğir ettiler seni, dediler güneş varken kamere ne hâcet.
Dedim ikilik nedendir? Işıktır muhâcet.
İşte böyle ufukta senin nurunu savundum.
Bize karanlık saçanlara inat hep ışık savurdum
Ve zamanla Kül oldum yandıkça, kul oldum dünyada yanıldıkça
Nihayetinde özümden bir ışık çıkacak
Ey şems! Aslım sendendir. Işık sensin.
Değil ki kamer bir batışınla seni arayıştan bıkacak...
Muhammed Ali Dağ 🌸