Delikanlının sesi o kadar samimi, gözlerinde o kadar bariz bir ızdırap var ki, Helen hakikat ona kalkan, ona zırh olmak istiyor. Lâle, Recep’e bakmadan garip bir sual soruyor:
— Benim adımı size kim söyledi?
— Miss Barkley birinci isminizi, Haşim soyadınızı.
Artık tereddüde mahal yok. O sakil, o menhus, o mendebur Haşim mahsus yapmış... Fakat ya bir düzen varsa? Köpeklerden bir defa kurtulan tilki yavrusu ihtiyatlı olur. Lâle’nin yüzü azıcık yumuşamış gibi, fakat dudakları hâlâ kapalı, kısık. Recep bu kadarına da memnun. Yanakları çukurlaşarak tebessüm ediyor, koyu fındıki rengindeki gözleri tatlı, muhabbet dolu:
— Affettiğinizi anlamak için sizi ziyaret etmeme müsaade ediniz... Kuzum... Kuzum...
Helen içinden: “Oğlan Lâle’ye tutuldu... Zavallı çocuk,” diyor. Sonra Lâle’ye uzatılıp da havada kalan Recep’in uzun parmaklı elini kendi elinin içine alıyor:
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.