"Onun böyle şeylere ihtiyacı yoktu çünkü asıl can hazinesini bulmuştu, aşk iksirini elde eden bir avuç toprağa mala mülke meyleder mi?" Etmez. Gerçek aşık hiç bir şeye, hiç kimseye meyletmez. Okuduğum hiç bir aşk destanında böyle bir şey görmedim. Gururundan vazgeçeni gördüm, hayal kırıklığı yüzünden ondan uzaklaşıp, Allah'a yaklaşanı gördüm, sevdiğinde ummadığı davranışlar yüzünden onunla arasına set çekeni gördüm ama mal mülk, başka yar uğruna vazgeçeni okumadım hiç. Öylelerine aşık da denmez zaten. Ferhat ile Şirin'in hikâyesinde mutlu son var. Tabi ki bana göre var. Allı pullu tepelerde başbaşa yatıyor biliyoruz onları. Ben tamamım. Amasya'da bir yerleri var. İlk gidişim çok başkaydı. İçi boş olabilir. Bana fark etmez. Sevgileri yatıyor orada. Hissetmiştim. Edebali'nin türbesinde kızının yattığı bir yer var, işte orada da bunu hissettim. İlk defa bir türbede birinin varlığını kanlı canlı hissettiğimdi. Müthiş bir duyguydu valla. Yani. Ferhat ile Şirin'in o anıtının boş olması önemli değildi. Yaşadıkları oradaydı. Hatta biri çıkıp bu insanlar aslında yaşamadı ki de diyebilir. Bana o da fark etmez. Ferhat ile Şirin benim için varlar. Oradalardı. Vuslatın bir insanla ten tene gelmek demek olmadığını öğrenmiş iki aşık benim için yaşadı ve birlikte öldü. Bunu hiç kimse değiştiremez. "İçinde aşk olmayan insanın gönlü ölmüştür. Gönül pasını ancak aşk, muhabbet siler götürür. Biri hakiki biri mecazi iki çeşit aşk olsa da, ikisi de kalbe şifadır, gönül yüzünün tutyasıdır." Ben hayatın, daha doğrusu yaradılışın ahireti kazanmaktan başka bir gayesi daha varsa onun da kendine has bir sevda yaşamak olduğunu düşünürüm her zaman. İnsan ömründe bir aşka layık olmadan, bunu yaşamadan ölüp giderse yaşadım diyebilir mi? Bence dememelidir. Hele. Ben aşığım deyip de bu duygunun adını kirleten, rezil edenler... Güzel kitap

Ferhat ile ŞirinLami'i Çelebi · Say Yayınları · 201887 okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren