Yazarın okuduğum 2. Öykü kitabı dili sade ve anlaşılır fakat anlam yoğunluğu yüklü, bazı paragraflar ve bazı öyküler bir kerede bırakılacak gibi değil ki bu bence daha çok keyif veriyor.. Öyküler genel olarak hüzün ve ölüm teması üzerine yazılmış, duygu ağırlıklı cümleler ve düşüncelerle oluşturulmuş. 17 öyküden oluşmuş ki en çok beğendiklerim "karyolanın soğuk demirleri" ve "öldüğümde ağlamadım" özellikle ikincisi çok etkileyici.. "bebek" ve " ilkel ağrı" öyküleri aynı olayın farklı anlatıcıları ile oluşturulmuş bu da bakış açısı olarak çok etkileyici.. " Melahat Hanım'ın çığlığı " ile bitmiş yine çok vurucu ve etkileyici idi.. öyküseverler için mükemmel bir tercih ..