Bediüzzaman'ın da Sekizinci sözde bahsettiği gibi dünya bir çöldür. İnsan ise bu çölde belirli bir süre yolculuk etmekte olan bir seyyah. Ejderhanın ağzına düşmemek için kuyunun duvarında ki incecik dalına tutunan bir çare seyyah. Tolstoy'un şahsında vardığı yaradılışı gayesini çözememiş, sürekli arayış içinde olan bütün bir insanlıktır aslında. İnsan, kuyunun duvarında tutunduğu o nazenin dalın siyah ve beyaz iki fare (gece gündüz) tarafından sürekli kemirildiğini, birazdan dalın kopacağını ve ejderhanın ağzına düşeceğini gördüğü halde, kendisini bu durumdan kurtarmaya değil, tutunduğu daldan sızan bal damlacıklarını yalamaya adamıştır.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.