Bazı eserlere puan vermek bana hadsizlikmiş gibi geliyor.. Mazur görün lütfen, sizden bağımsız, kendim için söylüyorum bunu.
Tatlı-sert eleştirinin Nietzsche hali.. Okurken sürekli gülümsettiği için teşekkürlerimi sunuyorum kendisine.
Kendini beğenmişlik(düşünceleri konusunda özellikle) bu kadar mı yakışır ve bu kadar mı öğretici olur. Yaşadığı zamanla birlikte, geleceğe yani şu an yaşadığımız döneme de uzanmayı başarabilen; deviri, siyasetçileri, halkı, kiliseyi, filozofları, yazarları.. kendi tarzında haklı eleştiriler sıralayan enfes bir kitap.
Onunla sohbet ediyormuşsunuz gibi okurken size fazlasıyla keyif veriyor. Şööyle uzanıp bıyıklarından çekiştirmek geçiyor içinizden!
Özellikle kendi halkıyla alakalı bir eleştirisi var hoşuma giden..
“Sık sık soruluyor bana, neden Almanca yazıyorum diye: Başka hiçbir yerde, anavatanımdaki kadar az okunmuyorum oysa. Peki kim söyleyebilir ki, bugün okunmayı arzu ediyor bile olduğumu?”
Okuyun, okuyun.. Hadi!
