Necdet kendine güveni fazlasıyla olan, hayat enerjisi yüksek, dış görünüşündende övülerek başladı eser; bir arkadaşının gözüyle. Onu beğenmeyecek kadın yok Necdet'in gözünde. "Necdet Feridun'un bu haline, ahlakının garipliğine biz bir çeşit hastalık gözüyle bakardık." Evet ego büyük bir hastalık. İnsanı tutar zavallılığa kadar taşır. Sürekli kovalanan, sevilen, tercih edilen olarak kendini görmesini ben bir tür şizofreni sandım ilk an. Malumunuz etrafımız bunlarla kaynıyor. Herkes kendine has bir bakış yakalamış tek gerçek o olduğuna da emin. Bir kendine dışardan baksa.. Necdet kendine dışardan baksa bu macera hikayelerinin insanların eğlencesi dalgası haline geldiğini görecekti mesela. Hastalık gözüyle bakarlarmış ya üstelik.. "Budala! Hayatımı tamamen ona adayacağımı sanıyordu galiba. Hakikaten! Kadınlar fikirsizdir." Hayranlarına, ona aşık olanlara sözde tavrıda budur. Velev ki böyle olsun Necdet efendi sana zavallı unvanını yapıştıracak biri çıkacak elbet. Bekle sen. Bu büyük konuşanların hayatın sillesini yediğine ilk şahit oluşumuz olmayacak. Aahh o İbrahim Şemsi yok mu! Ne acayip ne rahat adam. Böyle bir karakterde olmak ayıp ve suç sayılmalı. Sen nasıl karını yabancı bir erkeğin yanında rahat olmasına teşvik edersin.. en çok sana sinir oldum. Olayların gidişatından birini sorumlu tutacak olursak ben İbrahim Şemsi'yi öne çekerim. Neler söylüyorum.. üzüldüğümden olsa gerek. Meliha'nın şeytanlığına da, Müzehher'in saflık deninen ama kesinlikle kâfi gelmeyen hallerine de diyecek laf bulamıyorum. Bu hikâyenin tek temizi sendin, kalbi güzelim.. Çapraşık ilişkiler, sadakatsiz evlilikler, aptallık derecesinde sözde iyiliklerle dolu bu eseri okumasam bir şey kaybetmezdim herhalde. Bu tarz hikayeler sadece sinirlerimi hoplatmaya yarıyor. Bu duyguları bu kadar yüksek yaşatması belki de eserin başarısıdır. Duyguların yeri geldi mi ne kadar tehlikeli olabildiğini; insanda ne şeref ne haysiyet ne de akıl bıraktığına çok sert bir örnek olmuş en nihayetinde. İnsanı hafife almayalım.. gerçekleri görmek bilmek bile onda sağlıklı bir karar verdirmeye yetmiyor anlaşılan. İnsan kendine hakim değil, daha neye nasıl hakim olacak.. Bu son düşündürdükleriyle eseri başarılı kategorisine alıyorum. Zayıflık görülesi bir gerçeklik; insan egosunu en iyi alaşağı edebilen bir gerçeklik. Bol tefekkürlü okumalar dilerim.

Zavallı NecdetSafvet Nezihi · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20212,210 okunma

·

1 artı 1'leme

·

1.072 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.