Bulgar göçmeni olan Ali'nin dedesiyle başlayan Uzun Hikaye, oğlu ile devam eder. ❝Ancak hayat dediğin nedir ki? Anlaşılmaz bir sır. Kurduğumuz düzen hep böyle sürüp gidecek sanırız. Birden ip kopar, ışık söner, her yer darmadağın olur.❞ Gittikleri her yerde bir düzen kurmak isterler, başarılı da olurlar; fakat ipin koptuğu an çok da düşünmeden, nereye gideceklerini bilmeden yine bir trene atlayıp başka bir düzene yol alırlar. Kitapta Ali ve eşinin hikayesi hem çok güzel hem de hüzünlü... ❝Evlilik cüzdanından çıkardığı resmini büyütmüş, duvara asmıştı. Bilhassa sabahları işe gitmek için evden çıkarken fotoğrafa birkaç kez bakmadan edemezdi. Görenler sanır ki bu bakışma onu üzer, içini gam kasvet basardı. Hayır. Tam tersi. İçi açılır, yüzüne aydınlık vurur, bir ıslık tutturarak kapıdan çıkardı. Annem sanki babamın içinde şarkı söylüyordu.❞ Ali ve oğlunun kitaplara olan ilgisi sizi de etkisi altına alacaktır. ❝Şipariş verip getirttiğimiz kitaplar raflarda tozlanıyordu. "Baba şunları iade edelim bari, her geçen gün zarar" diyordum; babam sıkıntıdan kısılan gözleri ile rafları tarıyor: "Hele dursun, kitapların da bir kaderi vardır" diye bu neticeyi kabul etmekte zorlanıyordu.❞ Konuyu Ali'nin kitapçı dükkanındaki bir yazı ile bağlayalım. ❝Hayat kitapla güzel.❞

Uzun HikâyeMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 202336,4bin okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşegül