Düşünüyorum da sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek...
Yumuşacık kalbimizin farkedelmesi,naif yönlerimizin keşfedilmesi,cesaretsizliğimizin anlaşılması, korkularımızın paylaşılması sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti.
Kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar ustayız...
...Ve ne kadar güçlü görünüyoruz kalkanlarımızın altında .
Hissedilmeden,el değmeden , sevgimizi göstermeden.
İstiridyeler, Deniz minareleri, midyeler.
Kirpiler ve kaplumbağalar gibi.
Sahi koruyor mu bizi bu çatlamamış sert kabuk?
Kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi?
Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize?
Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi?
Duygularımızı bastırıyor, el ele tutuşmamızı engelliyor mu?
Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız gibi parlak.
Ne çıkar ateşböceği sansalar beni?
•Rabindranath Tagore
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.