sen düşünebildiğin kadar ince düşünüyorsun, davranabildiğin kadar ince davranıyorsun; karşındaki de olabildiği kadar hödük oluyor. sen kendi kendine küsüp barışıyorsun, kızıp affediyorsun. sonra bir gün "çıt" kırılıyor bir yerden ve bitiyor. bitmesine sen de şaşırıyorsun tabi. ama bitiren sensin halbuki. senin şaşırdığın şey bitmesi değil ki bitirebilmendir. öyle işte.
·
75 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.