Herkese merhaba sevgili okurlar :) Uzun zaman sonra ilk incelememi yazıyorum eğer bir hatam olursa hoş görün lütfen :) Kitabımızın ana karakteri Rachel ; kocası tarafından aldatılmış, alkolik ve işini kaybetmiş bir kadındır. Kitabın ilk yarısında o mahvolmuş halini o kadar uzun tasvir etmiş ki yazar, artık bir yerden sonra okurken sinir krizi geçiriyor insan. Beni en çok rahatsız eden Rachel'ın yüzsüzlüğü. Ayrıldıktan sonra kocasını sürekli araması ve yazarın bu durumu sürekli gözümüzün içine sokması. Rachel her sabah işe gitmek için (aslında bir işi de yok sadece alkol almak için ve ev arkadaşı işini kaybettiğini anlamasın diye) trene biniyor. Ve önünden geçtiği evlerdeki hayatları tahmin ediyor. Megan ve Scott çiftini dışarıdan gözlemleyip onların mükemmel bir hayatları olduğunu düşünüyor. Ama ne yazık ki hiçbir şey göründüğü gibi değil. Rachel'ın o bedbaht halini okurken kitabı kapatıp bırakmayı düşündüm diyebilirim. Ama neyse ki kitabın ortalarına doğru Megan ortadan kayboluyor ve işin içine biraz heyecan giriyor. Megan'ın kaybından ötürü polis kocası Scott'u suçlu bulurken, Rachel, sadece evlerinin önünden trenle geçerken gördükleri kadarıyla "Scott'um yapmaz" diyor ve bunu ispatlmaya çalışıyor. Rachel'ın ; Scott'u korumaya çalışması ve iftiraya yem olmaması için çaba sarf etmesi gösteriyor ki kendi yaşadığı haksızlığın kavurucu acısını başkaları da yaşasın istemiyor. Ve beni çıldırtan karakter Pislik Tom. Kelimenin tam anlamıyla pislik. Kitap bir günlük edasıyla yazılmış. Rachel, Megan, Anna (Tom'un yeni eşi). Bu üç kadın hikayeyi anlatırken ortak bir noktada buluşuyorlar. Nefret. Rachel, Tom'a hayır diyemediği için ona muhtaç olduğunu düşündüğü için kendinden nefret ediyor. Anna, sürekli gecenin bir köründe kocası Tom'u aradığı için ve bebeğini kaçırma girişiminde bulunduğu için alkolik Rachel'dan nefret ediyor. Megan evli olmasına rağmen psikoloğu Dr. Kamal ile birlikte oluyor ama bir yerden sonra doktor artık istemiyor bu yüzden ondan nefret ediyor. Ama kitabın sonunda bu nefretler sadece tek bir kişi üzerinde toplanıyor. Tom'dan sonra beni en çok rahatsız eden karakter Açgözlü Megan. Ondan sevgisini esirgemeyen eşi Scott'u pskiloğu ile aldatıyor. Artık doktor yüz vermeyince de komşusu ile aldatıyor. Bu yüzden Megan'dan nefret ettim. Kitap basit bir polisiye romanı. Katili tahmin etmek zor değil. Yazarın yer yer katili yanlış tahmin etmek için araya koyduğu karakterlere rağmen dikkatli bir okur katili kolaylıkla bulabilir. Kitabı okuduktan hemen sonra filmini de izledim. Açıkçası film şaşırtmıyor. Kitabın kopyası. Filmde ekstra bir şey yok yani. Kitabı okurken sürekli "Hadi kızım hadi Rachel! Güçlü kadın olman gereken yer tam da burası!" diyordum ama Rachel alkol alıp onu aldatan kocasının kapısına gidiyordu Bu durum feminist ruhlu insanları çıldırtabilir. Kitap genel olarak güzel bir kitap beni rahatsız eden unsurlar dışında okunmayacak bir kitap değil." Sürükleyici. Ara vereyim sonra okurum. "denilecek türden bir kitap değil. Bir şansı hak ediyor bence :) ~E. K.

Trendeki KızPaula Hawkins · İthaki Yayınları · 202011,7bin okunma

·

176 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru