En doğru ve bilge yargıların bile yersiz olduğu zamanlar vardır...
Çocukluğunda annesinin gösterdiği yıkıcı bir tepkiyi anımsamıştı. Annesine coşkuyla bir başarısından, ya da yaşadığı bir olaydan söz ettiğinde, annesi yalnızca soğuk ve ilgisiz görünmekle kalmamış, aynı zamanda ona ve anlattığı olaya yanıt vermek yerine, aniden görünümü veya o anki davranışının bir ayrıntısıyla ilgili bir eleştiride bulunmuştu ("Konuşurken ellerini oynatma!" gibi). Bu tepki çocuk tarafından, onaylanmasına gereksinim duyduğu belli bir davranışının reddi olarak algılanmış, ama daha da önemlisi, onaylanması için bütün kendiliğini ortaya koyduğu en hassas anında, kendilik birleşmişliğinin (dikkatini bedeninin bir parçasına çekerek) etkin olarak yıkılması şeklinde de yaşanmış olmalı.
Sayfa 115Kitabı okudu
·
177 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.