Yahya Saygan: "Bu şiiri okurken ürperdim ve gözüm yaşardı.": Bu şiiri okurken ürperdim ve gözüm yaşardı. DERGAHIN KUYUSU Ne içli bir dua, ne içten bir ah, Uyuyor serviler altında dergah!.. Kaç kere gönlümü dinledi bu yer. Tek tük kandillerde yorgun alevler Titriyor gecenin sert rüzgârıyla. Gece sanki sönen yıldızlarıyla...

DERGAHIN KUYUSU Ne içli bir dua, ne içten bir ah, Uyuyor serviler altında dergah!.. Kaç kere gönlümü dinledi bu yer. Tek tük kandillerde yorgun alevler Titriyor gecenin sert rüzgârıyla. Gece sanki sönen yıldızlarıyla Gölgeli dergahıı dolmuş içine... Bir inilti, bir ses... Bu yalvarış ne? Yarabbi, ne içten anıldı adın!... "Ölmeden öl!" diyen bir itikadın Gönülden duyarak ulu sesini, Ruha şifa sunan felsefesini, Biri zikrediyor dergahta işte. Göklere yükselen bu inleyişte Elemi gizlidir bir âh u vâhın. Çoktan dervişleri yattı dergahın... Bu yalvaran kimdir, kim bu zikreden? Yoksa ağlıyor mu gönlüm bilmeden! Gönül! Bu inilti senden mi geldi?. Hayır, işte o ses yine yükseldi, Yine yalvarıyor, yine ağlıyor. Gözümü dumandan eli bağlıyor İçimde yakılan bir buhurdanın... Vuruşu duruyor kalbimde kanın. Bir hayalet oldu yanan benliğim : Bu kuvvetli ruh kim? Bu zikreden kim? Kim bu varlığımı kendine çeken?.. Şimdi bir zulmette gölge gibi ben O yalvaran sese ilerliyorum, "Benliğim ölmeden öldü!" diyorum... Böyle yürüyerek geçtikçe her an, Gitgide geliyor sesi yakından Gitgide sinerken ben gölgelere Yorgun ayaklarım çarptı bir yere. Titredim bir taşa ani temasla, Ömrümde bu kadar korkmadım asla : Sanki ta kalbimi bir bıçak yardı... Önümde bir küme karanlık vardı. Bütün varlığımı bir an unuttum, Yavaşça eğilip o yeri tuttum. Dergah kuyusunun duvarıydı bu.. Yeniden benzimi sararttı korku. Burdan geliyordu o iniltiler! Gönülde titrerken şüpheli bir yer Allaha yalvaran Allahın adı Beynimin içinde bir uğuldadı. Sanki bir dakika çarpmadı kalbim... Ey ulu Allahım, ey ulu Rabbim! Kuyuda zikreden, ağlayan kimdi? Içine eğildim... Anladım şimdi : İsm-i Celalini candan andıkça, Yer yer yükselerek çalkalandıkça, Kuyunun zulmette parlayan suyu... Kuyu zikrediyor, agliyor kuyu!.. [Ümid, 7 Teşrin-i evvel 1336/1920] Büyükbabama diye sağa not düşmüş Nazım Hikmet

Sayfa 1945 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu

Bütün Şiirleri Nazım Hikmet Ran

··

501 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yahya Saygan