Arthur Schopenhauer bu eserinde adeta aykırılığı merkezine almış onun çevresinde toplumun görmedikleri, görüp söylemeye cesaret edemedikleri, mahrem diye gizledikleri gerçekleri tüm çıplaklığıyla ortaya koymaktadır. Schopenhauer aşk, cinsellik, evlilik, güzellik, tutku kavramları ve kadın- erkek üstüne titiz bir şekilde incelemeler yapmıştır. Özellikle aşkın kadın ve erkek için ne olduğu, evliliklerin her iki cinsiyet için ne ifade ettiği, cinselliğin kadın ve erkek üzerinde etkinin ne derece olduğu ve en önemlisi doyuma ulaştıklarında nasıl tepkiler verdiklerinin bu tepkileri vermelerinin sebeplerinin ne olduğunu yazmıştır. Şahsi fikrim yazarın kadınlara karşı ağır cümleler kurduğu yönündedir. Kadının her koşulda erkeğe muhtaç ve mecbur olduğunu söylemektedir. Bu konuda şunu söylemek isterim ki çok eskiden bu doğruydu fakat çağımızda (bazı aksi örnekler olsada) kadınlar ekonomik bağımsızlık ve fikir özgürlüklerini eline almış bulunmakta olup kimseye bağlı kalmamak adına savaşmaktadırlar. Schopenhauer'un böyle düşünmesine şaşırdım ve kızdığım yönlerde oldu fakat bu bazı fikirlerinin doğru olmadığını göstermez. Ona katıldığım bir noktada maalesef ki geçmişten günümüze bakıldığında erkeğin yaptığı bir ayıbı kadın yaptığında çok daha büyük bir tepkiyle karşılaştığını görürüz. Kadınlar hakları için büyük adımlar atıp ciddi çabalar sarfetsede toplumumuz ne yazık ki bu konuda geride kalmışlardır. Yazar 42. sayfada da bunu destekler. "evlilik hayatında erkeğin gösterdiği sadakat yapay, kadınınki ise doğal ve kadının kocasını aldatması, hem sonuçları bakımından nesnel olarak hem de doğaya aykırı bulunmasından dolayı öznel olarak, erkeğin aldatmasından daha güç bağışlanan bir suç olarak görülmüştür."
Katılmadığım yönlerde oldu elbette fakat bir kitapta aradığım nokta olan beni kendimle konuşturabildiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Ve kitabı bitirdikten sonra oturup saatlerce okuduklarım üzerine düşündüm çok kısa bir eser olmasına rağmen etkisinin büyük olacağı konusunda şüpheniz olmasın.
