Giovenni Drago Bastiani Kalesine atanmıştır. ama bu kale şehirden uzakta herkesin unuttuğu bir yerdedir. Oraya gittiğinde Üstü ona gidebileceğini ama yine de kariyeri için dört ay kalmasının daha iyi olacağını söyler. 4 ay otuz yıl olur. Onu oraya bağlayan Tatarların gelip savaş çıkaracağı inancıdır. Bu dünyada var olma çabasıdır. Çünkü o bir askerdir ve öyle var olacaktır. Kale, çöl, Tatarlar bir metofor aslında insanın yalnızlığına da değinmiş kitap. Her insan kendi kalesini korur ama kendi kalesinde yalnızdır. Giovanni de yılların nasil geçtiğini anlamaz, her şey sıradandır ama umudunu da yitirmez. Kitabi okurken esrarengiz bir şey olacak sanılıyor sonra her şey selamlaşıyor. Tatarlar falan gelmeyecek diyorsunuz sonra Giovenni'nin inandığı gibi okuyucu da Tatarların geleceğine inanıyor. O kalede kalmak için kendine uydurduğu bir bahane sanıyorsunuz o kalede bir gizem var izlenimi uyanıyor. En sonunda diyorsunuz ki bişey olmayacak işte tam da o anda kitabın sonlarında Tatarlar geliyor ama ne yazık ki Giovanni hastalanıyor ve yıllarca beklediği şey gerçekleşmiyor.