Her bitirdiğim kitapta bir dostumu daha kaybetmişim gibi hissediyorum. İster mutlu hayatlarına devam etsinler, isterlerse hayatın acı denizinin derinliklerinde kaybolsunlar. İçimde bıraktıkları his aynı.
Bir süre için birinin tüm hayatına tanık oluyor zaaflarını, iyi olduğu şeyleri, nelere üzüldüğünü, en sevdiklerini sevmediklerini, saçlarını, ağzını yani onda ne varsa onu öğreniyorsun, şansın varsa o sen oluyorsun ya da anlattıklarından biri. Beni bir yerden alıp başka bir yere fırlatıyor, kaldırıp kendine gel deyip ağlatıyor. Tutkularını deşiyor, anneni özlüyor, yaşadığın aşkın anlamını soruyor, sevmek sevilmek istiyorsun.
Bir kitap bunların hepsini yapıyor ve bittiğinde, bir daha aynı şekilde hissetmeyeceğini biliyorsun.
Sonra tüm karakterleri ayrı ayrı öpüp, özleyeceğimi söylüyorum.
Sonra kendime bir bira söyleyip, kendi boşluğumu arıyorum.
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.