"Kendi sesinizi bulmaya uğraşmalısınız çocuklar..." Filmi olan mükemmel bir kitap daha. Filmini izlemiş biri olarak söyleyebilirim ki kitabını daha çok beğendim. Bunun bir sebebi de şu olabilir filmini gece saat 3-4 civarlarında coğrafya ödevimi yaparken izlemiştim :) belki bu da etkili olmuş olabilir. Kitaba gelirsek: Amaçları öğrencileri üniversiteye hazırlamak olan kurumlardan biri Welton Akademisi ama sıradan bir akademi değil. Katı kuralları olan, öğrencilerine adeta nefes aldırmadan çalıştıran, yığınlarca ödevler veren bir kurum. Bu okula çocuklarını gönderen aileler de bu akademiye benziyor. Çocuklarının isteklerini dinlemeden, onlar için gelecek hazırlayan, sadece ders çalışmasını ve başka bir sosyal aktivite ile ilgilenmemesini isteyen ebeveynler. (Günümüzün kanayan yarası.) Bir gün bu okula bir edebiyat öğretmeni geliyor. Hani hepimizin hayatında unutamadığı bir öğretmen vardır ya işte Bay Keating o öğretmenlerden biri. Çok sevdiğim bir söz vardır. "Vasat öğretmen anlatır, iyi öğretmen açıklar, usta öğretmen gösterir, büyük öğretmen ilham verir." İşte Bay Keating ilham verenler kısmında. Öğrencilerini ezberci sisteme dayatmak yerine. Onların ufkunu açmaya, bakış açılarını değiştirmeye, sanata, edebiyata, kendi yeteneklerinin ve zevklerinin olduğu kısımlara yönlendirmeyi tercih ediyor. Hatta ders kitabındaki bazı sayfaları yırtıyor. Onun yerine herkesin yorum getirmesini istiyor. Öğrencilerine Byron, Shelly, Keats ve Shakespeare gibi usta şairleri okutuyor. Ve böylece edebiyatın o büyülü dünyasına dalmalarını sağlıyor. Ve tabii ki Ölü Ozanlar Derneği... Bay Keating de zamanında Welton Akademisi'nden mezun olmuş bir öğrenci aslında. Ölü Ozanlar Derneği'ni Bay Keating'in zamanında kurulmuş bir edebiyat kulübü diyebiliriz. Her gece toplanıp birbirlerine yazdıkları yazıları, şiirleri, ünlü yazarların şiirlerini okuyup kendilerinden geçiyorlar. Kendilerinden geçme kısmını abartı bulmuş olabilirsiniz ama ben bulmuyorum. Çünkü edebiyatın gücünü biliyorum. Bir kitabın insan hayatını nasıl değiştirdiğini biliyorum. Bir şiirin insanları nasıl hüzünlendirip, ağlattığını biliyorum. Kısacası edebiyatın o büyülü dünyasını, edebiyatın insan üzerindeki etkisini biliyorum. Ölü Ozanlar Derneği'nde hayatın o amansız koşuşturmasından bir anlık da olsa kurtulup kısa süreliğine de olsa rahat bir nefes alıyorlar. Kitapta da geçtiği gibi Carpe Diem! Yani anı yaşıyorlar. Tabii bu böyle gidecek mi? Ya da fark ettirmeden yaptıkları kaçamaklar da yakalanacaklar mı? Hepsinin cevabı kitapta... Ben kitabı çok beğendim. Hem filmini izlemenizi ve kesinlikle de kitabını okumanızı tavsiye ederim. Küçük yaşta okunursa kitaptaki ingilizce isimlerin çokluğundan sıkılınabilir diye düşünüyorum. Onun dışında kitap akıcı ve sürükleyiciydi. Okumaya başladığınızda bir sayfa daha diyerek, kitabı bitiriyorsunuz. Ve tabii ki çok etkileniyorsunuz. Son olarak, Bay Keating'in dediği gibi Carpe Diem! Oh Captain, My Captain Bay Keating.

Ölü Ozanlar DerneğiN. H. Kleinbaum · Bilge Kültür Sanat Yayınları · 201626,1bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Anna Karenina