Stefan Zweig'in 1922'de yazdığı novellası bize saplantılı aşkın ne derece tehlikeli olabileceğini çarpıcı bir şekilde göstermektedir. Hayatını umutsuzca bir adama bağlayan bir kadın ve onun varlığını bile hatırlamayan bir adam. Öyle ki adam kadını her gördüğünde ona tutulur ama kim olduğunu hatırlayamaz, ama kadın bu durumdan bile mutluluk duyar. Son karşılaşmalarında adam, kadının teslimiyetinin simgesi haline gelen ve her sene doğum gününde ona gönderdiğinden habersiz beyaz güllerden bir tanesini ona uzatır. Kadın onu hatırladığını düşünür ama yanılır adam onu yine hatırlamamıştır... Kadın adamdan hamile kalır ve bunu ona söylemez, çocuğunu tek başına büyütür. İspanyol gribinden çocuğunu kaybeden acılı kadın bütün her şeyi bir mektuba yazar ve adam yine bu bilinmeyen kadını hatırlayamaz.
