Benim için Steinbeck'in bilinirliğe kurban giden eseri. Ta ki az önceye kadar. Uzun zamandır bir derste kitap bitirmemiştim, tadını özlemişim. Uykulu gözlerle Lennie'nin sonunun ne olacağını bekledim. Yavşak George'nin bir halt yiyeceğini sezmiştim. George hayatını hazza adamış, Lennie'ye de bu açıdan sorun çıktığında devamlı serzenişte bulunan biri. Lennie'yse (adamım) hayalperest. Bir tarla, bir baraka, bir soba hayalini kuran, tavşanları seven, gücünden dolayı cılız hayvanları severken (okşarken) öldürebilen güçte biri. Yaşarken bazı şeylerin ne olacağı açıktır. Curley'in karısının bir şeyler çıkaracağı en başından belliydi. Bazen körü körüne bekleriz. Bir şeyler olmasını bekleriz. Canımıza tak etmesini bekleriz. Bu beklemekse genelde zehirler. George'un Lennie'yi vurması da bu yüzden. Bu olgunlaşmayan buğdayın biçer dövere girmesi sonucunda çürümesi gibidir. Roman anlatım olarak filmsel bir anlatım içeriyor. Film tadı bırakıyor. Zihnimi kurcaladığımda en son Tatar Çölü'nü anımsıyorum bu forma denk gelen. Bazen de şunu düşünüyorum; bir insan bir şeyi çok açık ifade ediyorsa (genelde) onun hayatındaki muğlaklık onu bir yerde bezdirmiştir. Ve benim için özel bir yeri vardır her daim. Kutlu'ya bu açıdan hayran olmuştum. Genelde bizden olan roman yazarlarını takip etmeye gayret ettiğim için bu eserler gözümden kaçabiliyor. Bu açıdan tavsiyelerinize kulak verebilirim.

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023171,6bin okunma

·

161 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Cömert