“Kinyas ve Kayra” ve “Azil”den sonra okuduğum 3. Hakan Günday romanı oldu “Ziyan”. Ve bu kitabı çoook sevdim. Diğer iki romanda karakterleri kasıntı bulmuş, yaşam tarzlarını kendime uzak bulmuştum. Ama ‘Ziyan’ benim gözümde her anlamda bir şaheser.
Hayatında hiç askere gitmemiş, gitmeyecek ve askerlikle hiçbir alakası olmayan beni, olayın içine çekecek kadar güçlü bir kalemi var Günday’ın. Kitabı okurken kendinizi -32 derecede nöbet tutarken buluyorsunuz. Bu kez hayatı anlatılan kişi hayata doymuş bir zengin züppesi değil, sıradan bir er.
Kitaba başlamadan önce daha çok “Azil”in de okunması tavsiye edilmiş ama ben Azil’i de okumuş birisi olarak iki kitabı birbiriyle bağlantılı görmüyorum. Azil’i okuyanlar kitaba bir selam çaktığını düşünebilir yazarın, o kadar.
Benim tarafımdan tavsiye olunur, keyifli okumalar…