'Benim Evim Neresi?' sorusu duymaya ve söylemeye alışık olmadığımız bir cümledir. Çünkü bizler 'Evim sensin' diye büyütüldük. Oysa anne-babadan sevgisiz büyüyen ve bu yüzden karşı cinsin sevgisine hiç güvenmeyen insanlarız. Kitabın ilk anından itibaren her bölümde defalarca 'Evim neresi? Evim gerçekten burası mı?' dedim.
Her bölümde Umut olduğumu hissettim.
Sevgisiz bir ev, sevgisiz bir aile ve sevgisiz bir evlilik. Ev diye bir kalıp var ama zoraki.
Onlarca cümlenin altını çizdim, her çizdiğim cümleden sonra uzun uzun düşündüm. Sahiden evim neresiydi? Sevgi bulduğum bir yer mi?
Her cümlesi ayrı keyifliydi ama incelememi en hoş yerle bitirmek istiyorum.
"Ben sevgiden korkuyorum. Ben sevginden korkuyorum. Sevilmenin ne demek olduğunu pek bilmiyorum. İnsan en çok bilmediğinden korkuyor biliyorsun."