Bir duygunun ötesinde korku
Korku, insanın bir kere esiri oldu mu etkisinden uzun süre kurtulamayacağı, en derinine işleyen, bir an rahat bırakmayan bir duygu. Altında yatan birçok sebep olabilir: İşlenilen bir suçun açığa çıkma korkusu, ne tepki alınacağına dair öngörüler, utanç, anlaşılmama ya da daha farklı bir şey. Doğruluğuna inandığım ve kitapta da geçtiği üzere, kişi bu duygunun pençesindedir, gizlemeye çalışır, ancak taşıyamayacağı bir hâl aldığında dayanma gücü kalmamıştır ve sonucu ne olursa olsun söyleyip kurtulmak ister, eğer ki cezasız kalırsa da rahatlayamayacaktır tam anlamıyla.
İrene; rahat, güvenli, huzurlu bir evde kocası ve çocukları ile yaşayan saygın biri. Dışarıda vakit geçirmeyi seviyor, evliliği de yolunda. Ancak ters giden bir şeyler var; Sekiz yıllık evliliği, saygın çevresi ve yaşamı, güven ortamı sıradanlığın sınırına gelmiştir onun için. Bir piyanist ile tanışmalarını da bu şekilde izah eder. Bu gizli ilişki bir şantajcının bir gün karşısına çıkıp onu tehdit etmesine kadar sürer. Bu kişi kendisini onun aşığının sevgilisi olarak tanıtır.
İrene, bu olayın duyulmasını ve çevresinin, özellikle kocasının öğrenmesini önlemeye çalışır. Bir süre sonra korkusunun esiri olur. Bir avukat olan kocasının davalardaki tutumlarını gözden geçirir, o da onu gözlem altında tuttuğu izlenimini verir.
Bu süreçte bu mutlu evliliğe aslında ne kadar uzak durduğunu, kocası ve çocuklarına yabancı olduğunu fark eder. Şantajcı ondan ilk zamanlar para talep eder, daha sonra İrene'in daha fazla verecek bir şey kalmadığında yüzüğünü alır. Zor bir durumdur doğrusu. Olayları çıkmaza götüren de bu olur. İrene bu sırrını kocasına söyleme girişimlerinde bulunur çoğu kez ama yapamaz. Dolayısıyla hayatına bir son verip sonsuz bir rahatlama bulmak ister. Bu noktada hikâyenin sonuna doğru öğrenilecek o şaşırtıcı gerçekle karşılaşıyoruz.
[....]
İrene en başta söylediğim gibi, her şey ortada olunca artık rahatladığını hisseder ve aynı zamanda tam anlamıyla yaşadığını duyumsar. Çok daha iyi günler onları bekler...
"Her şey ona kendini hatırlatıyordu."
"Şimdi her şeyin sonuna yaklaştığı sırada ilk kez bir başlangıç hissediyordu."
(s.38)
"Kendisi ile ilgili bir olayda da adil bir yargılayıcı olabilir miydi?"
"İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır."
(s.40, s.45)
Stefan Zweig, "Korku" eserinde, isminden de anlaşılacağı üzere, korku duygusunu ele alıyor. Her yönden güçlü bir eser. Zweig'in eserlerinde birinci sırada yer alıyor bana göre. Dil ve anlatım, akıcılık, sıradışı bir olay örgüsü, şaşırtıcı bir şekilde olayların aydınlanması, en derindeki duyguların ele alınışı ve yerinde çıkarımlarda bulunulması efsanevi, diyecek söz yok. Bu incelemeyi yazarken ve bu kitabı okurken keyif aldım. Okunmasını da tavsiye ederim kesinlikle.
23.06.23 Cuma 03:48
Korku
Stefan Zweig
·
125 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.