Şermin Yaşar serisini bu kitapla birlikte tamamlamış oldum. Tabi çocuk kitaplarını değil, Dedemin Bakkalı'dır, Abartma Tozu'dur, Para Ağacı falan onları değil ama beş öykü kitabını aynı şevkle, aynı hevesle hatta aynı gıpta edişle okudum. Yetmedi, Şermin Yaşar'ın gencecik olduğunu, Allah sağlık versin elinin hâlâ kalem tuttuğunu da öğrenince sevindim ve gıpta edişim iyice çoğaldı. İşin teknik kısımlarına girmeye gerek yok. Çok katmanlılıktır (nerden bulaştıysa dilimize), geriye dönüşlerdir, bilinç akışıdır falan, hiç gerek yok. İşin özeti şu: okuduktan sonra bir tat kalıyor, dönüp tekrar okuma isteği uyanıyor ve kullanılan cümleler, kurgu, karakterler, özellikle final sizi nerenizden vuracağını iyi biliyorsa o öykü iyidir, güzeldir, enfestir, halistir, muhlistir. Tarihi Hoşça Kal Lokantası'nda birkaç öykü hariç diğerlerinde bu hisleri almamak içten bile değil ama dört öyküye ayrıca işaret bırakıp ayrıca dönüp okudum. Ayrıca vuruldum. Sizin hangi öyküleri benimseyeceğiniz değişir elbet ama ortada Şermin Yaşar gerçeği var. Bir kere cümlelerle arası pek iyi. Nerede ne yazacağını, hangi ifadeleri kullanacağını, hayretler içerisinde bırakacağı yerleri ve en güzeli de finalde sarsmayı iyi biliyor. Önceki okuduğum dört kitabında (Deli Tarla, Gelirken Ekmek Al, Göçüp Gidenler Koleksiyoncusu ve Kalk Yerine Yat'ta) tat bırakan öykülerin sayısı daha fazla gibime geldi, en azından aldığım notlar öyle gösteriyor ama bu bir kıstas mıdır, tabii ki değil. Kronolojisine bakmaya erindim, belki ondandır. İyi, daha iyi, daha daha iyi derken bu kitap iyi olandır. Çünkü diğerleri daha iyi, daha daha iyi derken daha ne kadar iyi olacağını merakla bekletiyor. Dört öyküsü o biçim demişken. Cıva. O nasıl güzel öykü öyle, o nasıl ustaca duygu işlemesidir. "Bamya" yine öyle. İnsanın bir şeyi içine içine atıp onunla yaşamasını başka nasıl anlatabilirdi bilmem. Sıradan Anlar Fotoğrafçısı. Hani bir öykü yazılacaksa ve o öykü konusu itibariyle "vaay be, çok farklı ve gerçekçi" dedirtecekse bu öykü akla gelmeli. Ya da çok iddialı konuştum ama öyle yani. Bir de "Onuncu Yıl." Bu dördünde başta olmak üzere kitabın her yerinde cümle mühendisliği, gerçekçilik, samimiyet, üsluptaki akıcılık, hayret, merak, coşku gırla. Tavsiye midir, e herhalde.

Tarihi Hoşça Kal LokantasıŞermin Yaşar · Doğan Kitap · 20175,4bin okunma

·

263 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.