Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Heriften hiçbir zaman hoşlanmamıştı, şimdi kendine itiraf edebilirdi bunu artık. Çatısı altında barındırıp sömürdüğü sürece içi rahat etmemişti. İlk kez yasak bir şey yapan, usulsüz yollara sapan dürüst bir insanın ruh halini yaşamıştı hep. Elbette foyasının meydana çıkması tehlikesi çok küçük, buna karşı başarı olasılığı dev gibi büyüktü, ama huzursuzluğu da, vicdan rahatsızlığı da bir o kadar büyük olmuştu. Gerçekten onca yıl bir tek gün geçmemişti ki, bu adama uyduğunun cezasını günün birinde bir biçimde çekeceği korkusunu ensesinde hissetmesin. Sonu iyi gelse bari! Yatmış kalkmış, kafasından dua gibi hep bu düşünceyi geçirmişti - bu zorlu maceranın sonundaki başarının tadını ceremesini çekmeden bir çıkarabilsem! Bir becersem bunu! Gerçi hak değil bu yaptığım, ama Tanrı bir gözünü yumacaktır, muhakkak yumacaktır! Ömrüm boyunca az mı çarptırdı beni yeterince ağır cezalara hiçbir neden olmaksızın, Onun için adaletinin gereğidir bu kez hoşgörülü davranması. Hem benim suçum ne ki bu işte, eğer bir suç söz konusuysa? Olsa olsa, bir çırağın mucizevi istidadını istismar edip onun yeteneğini kendiminmiş gibi göstererek lonca düzeninin bir parçacık dışına çıkmış olmam. Çok çok, zanaat geleneğinin buyurduğu fazilet yolundan cüzi ölçüde ayrılmış olmam. Çok çok, dün lanetlediğim şeyi bugün kendim yapıyor olmam. Cürüm müdür bu? Başkaları ömür boyunca düzenbazlık ediyor. Ben sırf birkaç yıl azıcık hileye saptım. O da, rastlantı karşıma bu bir kerelik fırsatı çıkardığı için. Belki rastlantı bile değildi, belki o büyücüyü kapıma gönderen Tanrı'nın ta kendisiydi, Péllesier'yle şürekâsı yüzünden çektiğim aşağılanmalardan sonra bir ödül olarak. Belki de takdir-i ilahinin benimle hiç uğraştığı yok da Péllesier'yi cezalandırmak amacını güdüyor! Bu olabilir işte! Yoksa, beni yükselterek vermeyecekti de nasıl verecekti Péllesier'nin cezasını? Bu durumda benim ikbalim ilahi adaletin elindeki alet oluyor ki, böylesini utanmadan ve en küçük bir pişmanlık bile duymadan kabul etmek caiz olmaktan öte, boynumun borcudur...
Sayfa 120 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.