Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

197 syf.
10/10 puan verdi
·
13 günde okudu
MALLEUS MALEFİCARUM*
K.ADIN Bu senin adın… Kimliğin ve duvarların. Aşkla kafeslere konulan, Kafesten duvarları olan Bir yuvasın… Oyuklarında saklı hayat Oyarlar seni, toprak gibi Kazarlar. Üstüne çıkarlar, Adım adım alırlar… Toprağın açık yaralarını Sarabilir misin Öper misin Sarılır mısın Kafesten duvarların yanına Uzanır mısın Kaçma; Kendimi gömdüğüm yeri herkes unutana kadar, Devam et üzerime toprak atmaya. Bu hayat benim mezarım. Benim adım kadın… Kadın açık bir yaradır, Öpsen de geçmez acısı. Kadın kanar… Kadın yanar… Kadın susar… Şiirden inceleme olur mu demeyin, neden olmasın? Ben yazdım oldu. Hem de kitaba çoook uydu. Aynen böyle hissettirdi. Sarıldı sımsıkı…
Emel Keleş
Emel Keleş
Kitap bir solukta okunan cinsten. Neredeyse her sayfada ayrı bir deneme. Her deneme ayrı bir kadının adı. Her sayfa düşündürücü zenginlikte. Akıcı cümleler eşliğinde nefis düş ziyafeti. Bir kertenkelenin sırtındaki yaranın üzerinden kabukları koparır gibi okuması iç sızlatıcı. Yarısı yok sayılan insanlığın sızısı bu. (Bir Güney Amerika köy miti olan “ Akşam yemeğinde kadınlarını yeme alışkanlığı olan kertenkelenin öyküsü” en sevdiğim bölüm oldu. Bir üst paragraftaki cümleler de oradan doğdu.) Eril normlarımıza saplanmış keskin tarafı olmayan bir bıçak; Havva’nın günahını miras alan kadınlar. Havva ilk günahı işlerken, Meryem’in prestiji bekaretten geliyordu. Meryem bugün dünyanın en çok hürmet edilen ve en mucizevi ilahesi. Havva kadınların hayatını karartmıştı… Bahtsız Havva’lar, uyanıkken rüya görmeleri istenmeyen yabancılar, sessizce yaşarlar ve unutulup giderler.. Meryem olduğunuza inananlar ise affetmek suretiyle sizi hor görürler. Siz evet siz, rüzgarı kafese kapatanlar: siz, savaşmaya da sevişmeye de devam edersiniz. Ne de olsa, Dünya kurulalı beri erkekler için değerli olan şeyler hiç değişmedi. Kadınlar ise yıkıntıların üzerine diz çökmüş hâlâ sağlam kalan bir şey arıyor. Kadın hiçbir şeyin sahibi değil… Her şeyin kölesi. Yaşayan bir acıdan ibaret. Peki Yaşadığımızı size kim söyledi? Bu kitapta adı geçen tüm kadınlar, pişmanlık beyanını mürekkeple değil kanlarıyla imzaladı ve sessizce öldü. Kitaptaki MÜNASEBETSİZLİK adlı denemeyi alıntılamadan geçemeyeceğim: “Edouart Manet’yi üne kavuşturan tablo tipik bir pazar günü sahnesidir: İki erkek ve iki kadın Paris’in dışında bir yerde çimenlerin üzerinde piknik yapmaktadır. Bir ayrıntı dışında, ortada hiçbir tuhaflık yoktur. Erkekler giyinik haldeki kusursuz beyefendilerdir; kadınlarsa tamamen çırılçıplaktır. Erkekler kendi aralarında, sadece erkekleri ilgilendiren ciddi bir konu hakkında sohbet etmektedirler; kadınlar ise peyzajdaki ağaçlar kadar bile önem taşımamaktadır. Birinci planda görülen kadın bize bakmaktadır. Ötekiliğinin içinden sanki bize “ben neredeyim, burada ne yapıyorum”, diye sormaktadır. Kadınlar orada fazlalıktır. Ve bu durum sadece tablo için geçerli değildir.”(s.182) ‘Keşke yaradılış hikayesini Havva yazmış olsaydı’ diyor, Galeano. Keşkeler yaşamı değiştirmeye yetmiyor üstad. Bu yüzden keşkelerin sonuna hep üç nokta konur. Orada susulur. Suskun bir saygı duruşudur hayat kadında. Sevildiğini anlaması için acı çekmesi gerekir. Bu sevmenin bedelidir. Artık kimseyi sevme… Ve; Susma. Kafesinin kapısı yok, gör artık. Kulağına 21. Yüzyılın en afili yalanını fısıldıyorlar: ‘kadınlar bireydir’. İnanma. Sana ne istediğini sorduklarında, idam mangasının karşısına gözlerini bağlamadan çıkan Manuela’yı hatırla. Söylemek istediği bir şey olup olmadığı sorulduğunda kendi dilinde şöyle dedi: “Manapi.” Hiçbir şey. Bir erkek bir kadından sadece üç şey ister: 1. Sex 2. Sex 3. Sex Unutma:) Not: Hey, erkekler kızmayın bana. Çünkü bu kitabın her satırını bir erkek yazdı… Sizden biri. Eduardo Galeano; minnetle…
Kadınlar
Kadınlar
*Cadıların Çekici: Eugenio Raùl Zaffaroni’ye göre ceza hukukunun kurucu metni olan Cadıların Çekici, insanlığın yarısına karşı kaleme alınmış ve 1546’da yayınlanmış bir Engizisyon kitapçığı.
Kadınlar
KadınlarEduardo Galeano · Sel Yayıncılık · 20202,031 okunma
··
668 görüntüleme
Emel Keleş okurunun profil resmi
Bu kitabı okuyunca içinde dolu duran bardakları devirme ihtiyacı duyuyor insan değil mi? Öyle bir güç veriyor. Ve ilham topluyor. Kalemine sağlık Özlem 🌸❤️
Özlem Özmen okurunun profil resmi
Dolu duran bardakları devirelim artık, bardağı taşıran son damlaya sağlık, şerefe! Çok teşekkür ederim🙏🏼😘sevgiler
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.