Adamlar çoxdur,fikirlər azdır : biz hamımız təxmini olaraq eyni şeylər haqda düşünürük və düşüncələrimizi bir-birimizə ötürürük,onları dəyişirik,borc götürürük,oğurlayırıq. Lakin kimsə nə vaxtsa mənim ayağımı tapdalayırsa,ağrını yalnız mən hiss edirəm. Əsas "mən" düşüncə kimi yox, bütün hisslərin ən adisi olan əzabçəkmə kimi mövcuddur. Əzab çəkəndə hətta pişik də öz əvəzedilməz "mən"inə şübhə edə bilməz. Güclü əzabçəkmədə dünya yoxa çıxır və bizlərdən hər birimiz - yalnız özümüz özümüzlə təkbətək qalırıq. Əzabçəkmə bu eqomərkəzləşmənin böyük məktəbidir.
Sayfa 272
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.