(...) Nâzım Hikmet ise cezaevinde, belirsizlikler içinde yaşarken şu satırları yazıyor:
memleketimi seviyorum:
çınarlarında kolan vurdum, hapisanelerinde yattım.
hiçbir şey gideremez iç sıkıntımı
memleketimin şarkıları ve tütün gibi.
memleketim:
Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya,
kurşun kubbeler ve fabrika bacaları
benim o kendi kendinden bile gizleyerek
sarkık bıyıkları altında gürleyen halkımın eseridir.
Sayfa 245Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.