Bir an için cennetin neye benzediğini düşün. Sonsuz şükür ve tapınma, sınırsız feragat ve kendini aşağılama; kutsal bir Kuzey Kore. İşleri biraz daha renklendirmek için bazı dinler, bedensel mutluluk da vaat ediyor ve sanırım daha önce sozunu etmiş olduğum Kilise babalarından Tertullian da lanetlenenlere edilen işkenceleri görmek gibi cazip bir seçenek sunuyor. Bunun tek kanıtladığı, dinin insan yapımı olduğu ve insanların tanrıları kendi imgelerinde yarattığı ve bunun başka türlü olamayacağıdır. Ancak espri anlayışından yoksun zalim bir hükümdar, ona yaratıcısının verdiği, sonsuz döngü, övgüyle yıkanmış doğuştan erdem ve ihtişamdan oluştuğunu varsaymaktan başka seçenek bırakmayan sürekli övgülerden oluşan ilahiler isteyebilir!