Birincil aile demek ataların da dahil olduğu komple aileden ayrılmak demek diye anlıyorum. Yoksa birincil, ikincil diye bir bölünme olmazdı. Ben biraz sert ifade ediyorum fakat bu konu aslında genel bir sorunumuz artık. Eskiden yani birkaç kuşak öncesine kadar evler ve aileler genişti. Yani en az üç kuşak bir arada yaşıyordu, dede-nine, evlat-damat, gelin, torunlar vs. İşte o zamanlarda aile diye bir şey vardı, çocuklar dede-nine görerek büyüyor, onların sevgilerinden ve tecrübelerinden yararlanıyordu. Şimdi dikkat edin yaşlılar genel itibariyle evlerden uzaklaştırıldı, ya kendi başlarına yaşıyorlar ya da huzurevleri var onlar için. Evler de tabi iyice küçüldü ve çekirdek aileye uygun birkaç odalı evler de yaşanıyor. Peki sonuç ne oldu? Toplumun geldiği noktaya bakınca bana göre sonuç berbat oldu. Ayrıca bugünün insanı o kadar şahsi menfaat odaklı ki anne ve babadan alacağını aldıktan sonra yani kendi ayakları üzerinde durmaya başladıktan sonra yönünü eş adayına çeviriyor, çünkü artık gelecek o eş olacak kişi de, çünkü artık ona ihtiyacı var. Geçmiş geçmişte kaldı. Bence sorun geçmişe olan vefasızlık ile başlıyor. Çünkü bu vefasızlığı yaparsan mutlu olamazsın. Olamıyoruz da.