Okuduğum en kötü
hikayeydi aslında bu,
belki de kendime yakın hissettiğimdendi
sonunun değişmeyeceğini bile bile
yüzlerce kere okumam.
Elimden aldığın onlarca baharım,
daha açmadan kuruyan onlarca çiçeğim
ve daha sayamayacağım bir sürü şey
seni beklerken
en güzel çiçeklerim
elimde soldu
bu ömürlük bekleyişim
seni her yad edişimde
her takvim yaprağı değiştiğinde
kalbimde bir çizik olarak kalacak.
Belki kalbimdeki her şeyin yeri değişecek,
tozlu raflar temizlenecek,
ama o çerçeve orada kalacak,
seni kalbime çiviledim belki de
çıkarsam yara olarak kalacak
çıkarmasam yük olarak taşıyacağım.
Hiçbir yara bandı yarayı onarmaz aslında
sadece yarayı görünmez yapar.
Eğer kapanırsa o yara,
sen de gidersin.
Sahi daha çok kalacak mısın kafamın içinde?