Kendimi hiç tanımadığım o elin sahibinin arkasında, onun ritmine ayak uydurarak koşarken bulmuştum. Bedenim çiziliyordu, ağaçların dalları kollarıma çizikler atıyordu, yabani otların dikenleri tenimi tırmalıyordu
ama umurumda değildi.
Belirsiz bir yolda koşmaktansa, yaralar içinde bu eli tutarak koşmak bana daha güzel geliyordu.
Sayfa 331 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
·
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.