Hayat 'görme'den ibarettir: karanlıkta göz bebeklerinin büyümesi bakmak için değildir. Günebakan çiçekleri güneşe bakmaz, güneşle göz göze görüşme halindedir. İnsan 'bakış açısı'nda yüzdü ve bu bulanık suda boğulmaktadır. İki gözünün yüzüne süs olsun diye verildiğini unuttu, unuttukça iç gözünün önüne duvar ördü, unuttukça duvarı sıvadı ve o ferini kaybetti...
Çarşıya çıktığımızda işyerlerinin dev tabelalarıyla çarpışırız: estetikten uzak tabelalar gözümüze sokulur, zihnimize vidalanır, bu da bize körlüğü miras bırakır ve bu miras bir sonraki nesle devredilir... Ve trafik levha, işaret ve lambaları görme özürlüler için değil, gözlerini dört açmış insanlar içindir. Ne tuhaf değil mi? Gözlerinde, aklında bir sorun yokken uyarılıyorsun; kör müsün? Hayır, görüyorum! Öyleyse gel 'bakış açısı'ndan başlayalım değiştirmeye: bu körlüğü görme açısıyla tersine çevirdiğimizi göreceksin.
Sayfa 101 - Klaros YayınlarıKitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.