Netflix'te dizisi yayımlandığında merak ederek izlemiştim, kitabının olduğunu öğrendiğimde de okumam lazım diyerek sayfaları çevirdim. Ana hattı ile dizi ile aynı ancak dizide daha fazla ayrıntılar ve olaylar mevcut. Bu yüzden ilk başta kitabı okuyup daha sonra dizisini izlemenizi isterim. Diğer türlü, "Dizide bu da vardı, geçmiş anıları daha az anlatıyordu." diye düşünebilirsiniz. Otellerde yaşayan, yaşadıkları dönem boyunca otel odasını ev gibi süsleyip birçok şey satın alan ve vaktinin geldiğini hissettiklerinde sadece küçük bir sırt çantası ile yeni bir otel doğru yolculuk yapan bir anne ve bir kız. İsimleri yok, sadece Bambi eserini kutsal kitapları olarak gördükleri için anne kızına "Bambim" olarak da sesleniyor. "Görmek istemediği şeyleri, görmüyor insanın gözü. Yüreği." Kitaptaki olayları genel hatları ile kızdan dinliyoruz. Bazı otellerde kaldıkları zamanki olayları ve anne ile kız hakkında diğer insanların düşüncelerini de resepsiyondaki kızdan, komiden, kat görevlisinden ve sekreterden duyuyoruz. Annenin uzaktan akrabası ise yıllar sonra anne ile karşılaştığında hissettiklerini aktarıyor. Beni etkileyen kısım ise en sondaki jandarma erinin söyledikleri oldu. Bunu da yapmaz dediğin bir insanın gücün kendisinde olduğunu göstermek için bildiği her yolu denemesi... Aslında kimsenin onları görmesini veya onlar ile konuşmasını istemiyor anne. Yaşadığı bazı travmalardan kızını korumak istiyor. Mesela dizide bu travmalar daha net bir şekilde aktarılıyor izleyiciye. Kitapta ise travmanın ana hattını ve bazı olayları kendimiz birleştirerek öğreniyoruz. "Böyle şeyler var işte. Asla sorulmaması gereken sorular. Açılmaması gereken konular." Kitabın içerisinde daha fazla geçmişe dönük anılar mevcut. Kızın küçük çocukken gittikleri otelleri, o yerlerin onlara hissettirdiklerini ve yaşanılanlara da şahit oluyoruz. Melankoliğinin her bir sayfadan taşarak okuyucunun yüreğine işlemesini sağlanmış anne ve özellikle kız ile. Sadece kendilerine ait bir dünya kurmaya çalışan anne ve kızın hikayesi.. "Bütün bu dünya, bu hayat, ne bileyim bir hapishanedir belki. Yani otel ev fark etmez. Kendini mapus hissediyorsan, çaresi yok mapussun." Özellikle yazarın sade ama okuyucunun bam teline vuran dilini sevdim ben. Kısa yazılmış bir cümle ancak bütün duyguları hissettiriyor. Eğer duygu ve melankoli yüklü eserlerden hoşlanıyorsanız kitaba bir şans verebilirsiniz.

Biz Kimden Kaçıyorduk Anne?Perihan Mağden · Everest Yayınları · 2023572 okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

fulden ufacık