Bitti. Böyle bitmemeliydi. Ve tam da bu şekilde bitmeliydi. Kitap bir kehaneti anlatıyor: 1666 yılının dünyanın sonu oldugu. Bu yıl Canavarın yılı ve kimilerine göre kötülüklerin son bulup yeni bir dünyanın başlangıcı olacak; kimilerine göre Musa'nın zamanından beri görülmemiş bir tufanla dünyanın sonu. Ama bir farkla， bu tufan su değil ateş tufanı olacak! “Baldassare Embriaci” (bu adı okumak bana zevk veriyor.) bir antika tüccarı. Yüzüncü ad ise bir kitap, ancak tanrının bildirmediği, ama bilen kimse için her türlü mucizenin anahtarı olacak adı içinde gizleyen bir kitap. Baldassere böylesine kör inançlara inanmıyor, dahası alay ediyor. Herkes işaretlerden bahsediyor. Oysa kendisinin de dediği gibi “Bir konu hakkında işaret bulmak isterseniz mutlaka bulursunuz. Ve tam tersini ispatlamak isterseniz bir o kadar işaret daha bulursunuz.” Ama işe bakın ki bu kitap eline geçiyor ve bazı “işaretler” onu bu kitabın peşine sürüklüyor. Bu yolculukta da bir çok “işaretler”e rastlıyor. Geçmişe ve geleceğe yapıyor yolculuğunu. Kitap Baldassare'n yol boyunca tuttuğu 4 seyir defterinden oluşuyor. Tüm duygu ve düşüncelerini ne pahasına olursa olsun dürüst bir şekilde kaydedecegine söz verdiği defterlerden... Daha bir çok şeyden bahsetmek istiyorum kitap hakkında ama değinecek çok fazla şey var ve girsem işin içinden çıkamam. Okuyun, sizin dimağlarınıza bırakıyorum. Ne zaman Amin Maalouf okusam kitabı uzun süre elimde dolaşıyor ve bitirmekte zorlanıyorum ama bitmeye yakın bitmesini hiç istemiyorum. Bitirdikten sonra ise okuduğuma pişman olmuyorum. Tavsiye ederim :) eski zamanlarda biraz ciğeriniz çürüsün.

Yüzüncü AdAmin Maalouf · Yapı Kredi Yayınları · 20186,8bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Maddelane