Merhaba sevgili okur, Ahmed Arif, başına buyruk bir şair olarak nitelendirilmiş. Yazım tarzı da, seçtiği kelimeler de öyle başına buyruk. Dize mi desem bilemedim ama şiirlerin içerisinde bazı bölümleri çok beğendim ve defterime not ettim. Gel gelelim genel olarak pek de bana hitap etmeyen bir üslubu vardı. Bana hitap etmemesi kötü olduğu anlamına gelmez tabi, ben kendi halinde bir okurum efenim, şairden övgüyle bahseden bunca şair ve edebiyatçı yanılıyor olamaz. Herkese keyifli okumalar… * Karanfil kokuyor cigaram Dağlarına bahar gelmiş memleketimin.. * Can garip, can suskun, Can paramparça… * Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, * Ve hep olmayacak şeyler kurarım, Gülünç, acemi, çocuksu… * Can benim, düş benim, Ellere nesi? * To be or not to be, değil. Cogito ergo sum, hiç değil… Asıl iş, anlamak kaçınılmaz’ı, Durdurulmaz çığı Sonsuz akımı. * Öyle yıkma kendini, Öyle mahsun, öyle garip… Nerede olursan ol, İçerdi, dışarıda, derste, sırada, Yürü üstüne üstüne, Tükür yüzüne celladın, Fırsatçının, fesatçının, hayının… Dayan kitap ile Dayan iş ile. Tırnak ile, diş ile, Umut ile, sevda ile, düş ile. * Seni, anlatabilmek seni. * Hasretinden prangalar eskittim. * Yokluğun, cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini… * Üstelik ‘bilmek’ gibi korkunç bir ayıptayım… * Vurun ulan, Vurun, Ben kolay ölmem.

Hasretinden Prangalar EskittimAhmed Arif · Metis Yayınları · 201740bin okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal