Sevgili hayatım...
Belki doğru yoldayım,belki yanlış yolda.Bilmiyorum.Belki sonuna doğru gidiyorum seninle savaşımın,belki daha can alıcı bir cepheye davet ediyorum seni.Bunu da bilmiyorum.Verdiklerinle,aldıklarınla meydan mı okuyorum sana,yoksa boyun mu eğiyorum,inan bana bilmiyorum...Hayatımın en cahil dönemindeyim çünkü artık hislerimi tanıyamıyorum bile.Ne hissediyorum,duygularım neler,düşüncelerimin sebepleri ne,neden buradayım ve neden seninle konuşuyorum,inan bana gerçekten bilmiyorum.Karnımdaki ağrının sebebi ne,kalbim neden bu kadar hızlı atıyor,en son konserde insanların içinde bayılan o kız nerede,şimdi ne yapıyor,burada sana bu mektubu yazan kızla aynı kişi mi,inan bana bu soruların yanıtı bende değil.Ne oldu,neden böyle oldu,ne olacak ve nereye doğru ilerliyorum?Hiçbir şeyin farkında değilim.Sanki bitkisel hayattayım ama çıkmak da istemiyorum bu bilinmezlikten.Öyle yorgunum ki belki de bir süreliğine duygularımı ve hislerimi bilmemek,hissetmemek en iyisi olacaktır.Ne dersin? Sevgili hayatım,beni nereye götürüyorsun bilmiyorum ama düştüm peşine gidiyorum.Umarım güzel bir yere götürüyorsundur.Yoksa bozuşuruz...
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.