Öncelikle kitap ilgili genel düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Okuduğum 6. Haruki Murakami kitabı. Diğer 4 kitabına göre kurgu biraz daha farklı. Ben Murakami'nin kitaplarını seviyorum. Edebi kaygı hissetmeden oluşturulan olay örgüsü, hikayenin bittiğini zannettiğiniz yerde gerçek hikayenin başlaması, hikayenin nereye gideceğini, nerede son bulacağını kestiremediğiniz, gerçek, gerçeküstü olguların olduğu ve ilginç olan bunun mantıksızlığını sorulamadığınız bir kurgu üzerine oluşturuluyor. Sahilde Kafka, Kumandanı Öldürmek, Haşlanmış Harikalar Diyarı ve Dünyanın Sonu, 1Q84 bunların kurgusu, olay örgüsü çok güzeldi. Bu kitabın kurgusu bu 4 kitaptan biraz farklı. Kitabı beğendim çünkü duyguları çok iyi anlatmış. Okurken karakterin mutsuzluğunu, özlemini, bastırmak istediği duygularını, unutmak istediği ama sürekli gün yüzüne çıkan yaşantılarda yaşadığı çaresizliği çok net hissettim. Hisleri çok iyi anlatmış. Hatta acaba kendi yaşantısından bir kesit mi diye de düşündüm. Sadece duyguları bu kadar iyi anlattığı bir kurgunun sonunu beğenmedim, basit geldi. Kitabın içeriği ile ilgili olarak, bence okurken bahsi geçen şarkıları, müzikleri dinlemelisiniz. Çünkü yazılanlar ve müziklerle yazar bir bütün oluşturmak, duyguları daha iyi hissettirmek istemiş. Karakterin 17-20 yaş arasında yaşadıkları, hissettikleri anlatılmış.Ayrıca o dönemde yaşanılan siyasi olaylar öznel bakış açısıyla okuyucuya yansıtılmış. Okurken şunu düşündüm, gerçekten Naoka'ya aşık mıydı? Bence değildi. Ortak arkadaşlarının intihar etmiş olması, yaşanılan kayıp, hissedilen duygunun yakın olması onları yakınlaştırdı.İkisi de bu yaşantı da yaşadıkları sarsıntıntıda oluşan ruhsal durumu çözemediler. "“Hiçbir gerçek, bir sevdiğimizi kaybettiğimiz zaman duyduğumuz kederi gideremez. Hiçbir gerçek, hiçbir samimiyet, hiçbir güç, hiçbir nezaket bu acıyı geçiremiyor. Tek yapabileceğimiz şey, üzüntüyü sonuna dek yaşamak ve sonunda bundan bir şey öğrenmek, ama her ne öğrenirsek öğrenelim, bir sonraki beklenmedik üzüntüde bir yardımı olmuyor…”Bu alıntı çok etkileyici. Bence yaşanılan kayıp unutulamaz. Unutmaya çalışmak doğru değil, onunla beraber yaşamayı öğrenmek gerekiyor. Yaşadığını kabul etmek gerekiyor. Naoka'nın söylediğini ben de düşündüm. Neden hep problemleri olan insanlarla arkadaş oldu. Belki onun da çözmesi gereken şeyler vardı. Edebi kaygısı olmadan, kısa sürede okunacak bir eser. İyi okumalar....

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201510,6bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

457 görüntüleme

Dilek

@DilekYgt ·

05 Temmuz 2023 13:21

Thomas Mann Venedik'te Ölüm'ü yeni okudum. Karakterin, aynı yazarın Büyülü Dağ kitabını okuması onunla mı devam etmeliyim diye düşündürdü. İşaretleri severim :))

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.