"Ben hâlâ ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal hayaletten, 'yaşayan bir cesetten' başka bir şey değildim." Yozo hayatı boyunca aradığı tek şey kendisiydi. Hiçbir zaman kendi kararlarını kendisi vermeyen birinin hikayesi. Ailenin esiri altında. Yemek yemek isteyip istemediğine bile karar veren ailesi oldu. Belki hayır diyebilseydi, kendini ifade edebilseydi çok farklı bir hayatı olabilirdi. Ama hep isteklerini bastırıp başkalarının kararlarına boyun eğdi. Pişman mıydı? Evet! Ama şimdi hiçbir pişmanlık fayda etmiyor. Eğer Onunla konuşabilseydim hayır demenin nasıl bir şey olduğunu anlatırdım ona. Duygularımızdan bahsederdim, insanlığını kaybettiğini düşünmesine izin vermezdim. Belki böyle kişiler vardır etrafımızda ama biz fark edemiyoruzdur. İsteklerini böyle bastırdıkları zaman nasıl fark edebiliriz ki. Birileri bir yerde hep hayır dememenin sancısını çekiyordur eminim. Ve basit bir hayır koskoca bir hayata mal olabilecek hikayelerle dolu olduğuna da eminim. Günlük hayattan belki de yanından geçip gittiğimiz birinin hikayesidir. Vee Japon edebiyatından okuduğum ilk muhteşem kitaptı. Bu kadar günlük olaylardan alınmış bir eser olması okunabilirliğini artırıyor. Okuyun, okutun "İnsan hayatı karşılıklı olarak kandırılıp hiçbir şeyin farkına varmadan birbirlerini incittiği ve bu tuhaflığın bariz bir şekilde ortada olduğu örneklerle dolu."

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202335bin okunma

·

249 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

B.